Davide is geboren op 18 juni 2020. Mijn tweede kind.
Ik heb de hele zwangerschap met angst geleefd, zowel vanwege de lockdown als vanwege de gedachte dat het daarmee geboren zou kunnen worden gespleten gehemeltegezien de 7 gevallen in de familie.
De bevalling was heftig, erg moe, ik moest onder narcose worden gehecht en toen ik wakker werd het zware vonnis… Davide heeft last van een gespleten gehemelte.
7 dagen in het ziekenhuis opgenomen op de IC… zonder te begrijpen waarom… hij voedt zichzelf en neemt de fles heel goed.
Bij ontslag breng ik hem naar de kinderarts, die het ook opmerkt korte frenulumiets wat ze in het ziekenhuis, waar hij ook de kaakchirurg had bezocht, niet hadden opgemerkt.
Eerdere gevallen in de familie waren geopereerd in een belangrijk ziekenhuis in Rome, maar dankzij mijn neef (die ook geboren was met een gespleten gehemelte, net als zijn twee kleine meisjes) besloot ik een uitblinker uit een ziekenhuis in Pisa te bellen.
Eerste controlebezoek op 4 maanden, operatie op 8 maanden.
Ze vertellen me dat het een uur zou duren, maar het duurt veel langer… de angst bij tweeduizend… toen ze groter was geworden, was het gehemelte ook breder geworden… dus een beetje serieuzer… Maar gelukkig is alles opgelost .
Ik kan zeggen dat het moeilijk is, hem voeden is moeilijk en vermoeiend: er is de angst dat hij zou stikken door oprispingen, er komt melk uit zijn neus, het spenen is nooit begonnen omdat hij het niet kon, zelfs papa zei het niet… maar de volgende keer De dag dat de operatie plaatsvond, zei mijn man eindelijk dat woord…
Kinderartsen, KNO-artsen hebben hem onderzocht en ze hadden allemaal hetzelfde… gefeliciteerd chirurgen, je ziet bijna niets… de eerste controle na de operatie ging heel goed en binnenkort moeten we weer gaan, maar dit Naarmate hij ouder wordt, zal hij op termijn ook een logopedist en een kinderneuropsychiater moeten bezoeken.
Dit verhaal werd ons verteld door moeder Anna
