Duprè-fenomeen: wat u moet weten over de Babinski-bordvariant

Il Duprè-fenomeen, ook wel fan-teken genoemd, is een variant van het teken van Babinski. Het wordt waargenomen bij patiënten met tekorten aan de piramidale banen en bestaat uit abductie van de tenen, vergezeld van dorsiflexie van de grote teen als reactie op het stomp glijden van het laterale oppervlak van de voetzool. In de praktijk is het a abnormale buiging van de onderdelen waaruit de voet. Het fenomeen kan worden waargenomen bij corticospinale (of piramidale) laesies, terwijl het afwezig is bij extrapiramidale laesies; het kan bijvoorbeeld voorkomen bij patiënten met amyotrofische laterale sclerose en in de terminale stadia van ziekten zoals hondsdolheid, hepatische encefalopathie en metachromatische leukodystrofie.

Il gewerenso in BabinskHet ontleent zijn naam aan de beroemde Franse neuroloog Joseph Babinski, die het voor het eerst beschreef in 1898. Het wordt veroorzaakt door het falen van de beschadigde superieure zenuwcentra om de spinale reflex te beheersen om zich te onttrekken aan schadelijke stimuli. Een dergelijk teken komt voor bij kinderen hieronder 1/3 jaar oud, hoewel ze absoluut gezond zijn: dit gebeurt omdat de ontwikkeling van het centrale zenuwstelsel bij het kind nog niet voltooid is. Dit teken komt ook voor bij gezonde personen, in sommige slaapfasen waarin de corticale controle over de reflexen afneemt.

Il plantaire huidreflex het wordt opgeroepen door een stompe punt langs de laterale rand van de voetzool te slepen, beginnend boven de hiel, en deze naar het bovenste interne deel te brengen tot aan het eerste middenvoetsbeentje. Bij volwassenen wordt onder normale omstandigheden plantairflexie van de tenen geïnduceerd. In de aanwezigheid van laesies die het corticospinale systeem aantasten, veroorzaakt dezelfde stimulus dorsale flexie (of plantaire extensie) van de grote teen en de “ventilator” -opening van de andere tenen (fenomeen van Dupré), waardoor de inversie van de plantaire huidreflex wordt bepaald.

Normaal gesproken kruipen ze een beetje op de grond voetzool bij een hard lichaam, bijvoorbeeld met het afgeronde uiteinde van een pennenhouder of met een speld, van de hiel tot de tenen, bij voorkeur nabij de binnenrand, is de reactie een flexie van de tenen (plantaire reflex). Wanneer er echter een verstoring is in het functioneren van de piramidale bundelkan het type plantaire reflex worden omgekeerd, zodat deze wordt vervangen door een strekbeweging van de grote teen. Als de vingers deelnemen aan de strekbeweging en tegelijkertijd adductie geven, is er sprake van een Duprè-fenomeen.

Het waaierteken, of Duprè-fenomeen, bij kinderen jonger dan 3 jaar, het maakt helemaal niets uit. Dit komt doordat de piramidale bundel nog niet goed ontwikkeld is. Met name als de reflex optreedt bij kinderen jonger dan één jaar, is dit geen indicatie pathologie. Wanneer het voorkomt bij kinderen tussen 1 en 3 jaar oud, duidt het positieve teken doorgaans niet op een pathologie, maar verdere tests kunnen noodzakelijk zijn.

In de semiotiek zijn er ook andere manoeuvres die de plantaire extensie (of dorsiflexie) van de grote teen oproepen, en dezelfde betekenis hebben als het Babinski-teken, dat wil zeggen, door de inversie van de plantaire reflex, een verandering van het piramidale pad aan te tonen. Dit zijn:

• Teken van Oppenheim: het wordt opgeroepen door de duim samen met de wijsvinger langs de scheenbeenkam van de patiënt te slepen, beginnend vanaf de knie naar de voet
• Chaddock’s teken: het wordt opgeroepen door een stompe punt langs de rand van de externe malleolus naar de voorkant van de voet te slepen
• Gordons teken: compressie van de kuit met beide handen
• Teken van Schaefer: compressie van de achillespees door de vierde teen naar buiten en naar beneden te trekken.

BRONNEN:

Positieve Babinski-reflex