De leeftijd van kinderen die lijden aan eetstoornissen, waaronder anorexia en boulimia, neemt steeds verder af, zelfs, volgens kinderartsen, tot meisjes vanaf 8 jaar.
Deel het!
Ze zijn steeds wijdverspreider. Velen weten het anorexieof het pathologische verlangen om mager te zijn, of de boulimia, gekenmerkt door eetbuien gevolgd door compensatiegedrag om gewichtstoename te belemmeren. Minder bekend – en nog steeds frequent – is de vreetbui syndroom (Vreetbui syndroom), gekenmerkt door boulimische crises zonder compenserende maatregelen.
Maar weinigen weten dat onder patiënten kleiner ga zo door Arfid (Vermijdende restrictieve voedselinnamestoornis), onlangs gecatalogiseerde ziekte: de getroffenen eten slechts een paar voedingsmiddelen, selecteert ze misschien op basis van kleur of consistentie, en weigert nieuwe te proberen. De gevolgen voor kinderen, in termen van ontwikkeling, zijn gemakkelijk voorstelbaar.
We praten over eet stoornissen (DCA), die volgens de Italiaanse Vereniging voor Eetpsychopathologie ze worden gekenmerkt “door een verandering van eetgewoonten en overmatige bezorgdheid over gewicht en lichaamsvorm”. Uiteindelijk draait alles in zekere zin om eten obsessief.
Op welke leeftijd verschijnen eetstoornissen?
De streefleeftijd is adolescentiemaar ze kunnen ook verschijnen prima en slechts een klein percentage van de patiënten vraagt ernaar hulp. Daarom is het essentieel om actie te ondernemen op dit onderwerp informatie. Daartoe zondag 9 oktoberA Pieve Ligure (Ge)werd georganiseerd door de plaatselijke bevolking At een bewustwordingsdag (“Speel & denk”), waarbij momenten van sportbeoefening worden afgewisseld met reflecties over het belang van volgen levensstijlen juist en eeneetpatroon evenwichtig.
Het evenement profiteert van de medewerking van de vereniging Ik voed me met het leven, dat strijdt tegen DCA. Hij heeft er de leiding over Stefano Tavilla, die een paar jaar geleden haar dochter Giulia verloor, werd op 17-jarige leeftijd getroffen door anorexia. “Het is belangrijk dat het Pieve-evenement wordt bijgewoond door, naast de kinderen, ouders ook“, zegt hij. “We willen ze vooral over deze kwesties laten nadenken.”
Wat zijn de waarschuwingssignalen die een vader of moeder achterdochtig moeten maken over de aanwezigheid van een eetstoornis?
Absoluut het plotselinge verlies van gewichtof overdreven Aandacht tot voeding, wat ertoe leidt dat sommige voedingsmiddelen worden geëlimineerd of dat we ons alleen op andere concentreren. Maar bovenal zijn ze dat wel de ogen van onze kinderen om over te praten, in deze gevallen: Uitzetten, ze verliezen hun licht en hun glimlach. Het schokkende feit van vandaag is de voortdurende verlaging van deleeftijd waar deze stoornissen voorkomen. Die ooit beperkt bleven tot de adolescentie, of de periode onmiddellijk daarna, en die vandaag de dag ook van invloed zijn 7-8 jaar.
Het gedrag van kinderen aan tafel is niet altijd de verantwoordelijkheid van de ouders
Zeker, maar we gooien niet altijd weg het kruis op hem naar hen. De psychiatrie doet dat al jaren beschuldigd de moeder: kan zich voorstellen wat het betekent om een dochter met anorexia te hebben en het gevoel te hebben dat de oorzaak van haar ziekte is… De ouders gaan Help jezelf en de beste manier om dit te doen is door correcte informatie te verstrekken. Dit is het werk dat we doen met de vereniging Mi Nutro di Vita: we moeten praten over DCA’s.
Vaak zijn gezinnen dat wel onvoorbereid over het onderwerp. Andere keren blijft het probleem bestaan ondergedompeldof komt VERWIJDERD. Kijk, ik kan je een indrukwekkend stukje gegevens geven: in het eerste geval 6 maanden van het jaar de Centrum voor eetstoornissen van Genua Quarto opgenomen 400 bijna van Dca. En het is een cijfer dat de complexiteit van het fenomeen niet weerspiegelt. Omdat veel patiënten zich wenden tot particuliere voorzieningen (die in Quarto is openbaar, nl), anderen worden gevolgd door centra buiten de regio en velen ervaren hun eigen drama binnen het gezin, stilletjes, overweldigd door schuldgevoel. Ik denk dat ik het niet mis heb als ik zeg dat de 5% van de jeugdpopulatie wordt beïnvloed door deze aandoeningen. Meer in het algemeen hebben we het over minstens 3 miljoen patiënten, maar ook dit is naar mijn mening een onderschatting.
Waarom hebben we het niet over DCA?
Deze aandoeningen verplaatsen zich helaas zeer weinig interesses. Het is slecht om het te zeggen, maar het is de waarheid. Weet jij wat er nodig is om anorexia of boulimie te overwinnen? Veel ik luister en zo veel menselijke hulp, geen dure medicijnen. Er komen inderdaad berichten van de tegenovergestelde aard van apotheken: heb je gemerkt voor hoeveel producten? snel gewichtsverlies liggen ze opgestapeld op hun bureau? En we willen het hebben over het beeld van de vrouw dat wordt overgebracht reclamegeef haar tijdschriftenvan de mod? En hij weet dat ze bestaan 300 duizend internetsites die anorexia en boulimia prijzen? Wat doe je om ze te verdoezelen? Daarom is het van fundamenteel belang preventie doen. We moeten naar scholen gaan en met kinderen praten over correcte voeding en levensstijl. Degenen onder ons die vandaag de dag tegen DCA vechten, reizen in een koppige en tegengestelde richting. Maar dit is een echte sociale epidemie en moet met alle middelen bestreden worden.
Fulvio Bertamini
