Na de bevalling: de baby komt niet altijd op tijd aan het licht. En wanneer de noodlottige date voorbij is, kan de moeder overweldigd worden door twijfels en angsten. Hier leest u hoe u ermee om kunt gaan
Deel het!
Er gebeurt niets. En er gebeurt zelfs de volgende dag niets, of de dag erna… Dat kind dat je zo graag zou willen leren kennen, lijkt niet van plan te zijn de opvang die hem negen maanden lang beschermde, in de steek te laten. In jou beginnen ze echter hun weg te vinden emoties steeds moeilijker onder controle te houden.
Niet alle vrouwen worden met dezelfde houding geconfronteerd met deze “vertraging”: sommigen uiten die van hen onverdraagzaamheid veel meer dan anderen, alsof er in hen een soort intolerantie jegens een buik schuilde die ze nu ervaren als een last die alles moeilijker maakt. Integendeel, er zijn mensen die, na een vredige zwangerschap, misschien graag willen blijven hangen nog steeds een beetje in die staat van welzijnalsof ze niet echt wilde bevallen.
Normale zorgen
Wanneer de wachttijd echter langer duurt dan 40 weken, ontstaan er vroeg of laat twijfels. We leven in een staat van constante alertheid en dezelfde angsten overheersen voor iedereen, sommige verstandig (“Zal het goed gaan met mijn baby?”), andere irrationeel (“Ik zal nooit van deze buik afkomen”).
Het is een tijd waarin elke stemming wordt versterkt, een moment waarop je beseft dat je niet elk aspect van je bestaan onder controle hebt. En deze ontdekking is moeilijk te accepteren, vooral in een samenleving als de onze. Ooit leefden onze grootmoeders met grote sereniteit met het feit dat een kind pas ter wereld kwam “als het zijn tijd was”. Nu is het echter veel moeilijker om deze filosofie te aanvaarden en wordt het bijna vanzelfsprekend door twijfel worden overwonnen dat iets niet gaat zoals het zou moeten.
Zal ik in staat zijn om het te doen?
De emotionele swing waarin we leven, zorgt ervoor dat we ons meer voelen kwetsbaar en onzekersoms zelfs schuldig, bijna alsof we ons op de een of andere manier verantwoordelijk voelden voor het uitstel van het wachten. Wij raadplegen de arts en de verloskundige en vragen om advies. Of we houden vast aan populaire tradities en overtuigen onszelf ervan dat een warm bad of een oneindige reeks trappen eindelijk de sleutel kan zijn.
Wat de moeder echter stoort, is vooral één gedachte: de angst voor niet weten hoe je arbeid moet herkennen wanneer dit arriveert. En, nog meer, de zorg dat je er niet mee om kunt gaan bewijs dat onoverkomelijk lijkt. Vaak hopen we onbewust dat het wachten eeuwig zal duren, omdat een zwangerschap ons archaïsche verlangen naar moederschap bevredigt zonder ons echter met problemen te confronteren. Het is een perfecte balanswaar je kunt ‘spelen’ als moeder zonder dat je te maken krijgt met een pasgeboren baby die huilt, niet eet, ’s nachts niet slaapt… Maar voordat je fysiek in staat bent om maak jezelf emotioneel los van dat ingebeelde kind.
Om de laatste dagen beter te leven
Hoe kunnen we nu het beste met deze periode omgaan?
Ondertussen herinnerend dat de geschatte geboortedatum hij is alleen verondersteld: Slechts ongeveer 6 procent van de vrouwen bevalt spontaan op de berekende dag. In de meeste gevallen vindt de geboorte plaats tussen de voorgaande twee weken en de volgende twee weken.
En ook na de (veronderstelde!) deadline is het belangrijk om door te gaan plan uw leven zoals gewoonlijk. Dus:
- Sluit jezelf niet op in huis wachten op de bevalling, alsof ik ziek ben, maar toch uit eten ga, naar de bioscoop, winkelen, vrienden zien… Het is beter om een afspraak op het laatste moment af te zeggen dan deze eindeloos op te geven in de angst van aan het wachten.
- Dai vertrouw op je lichaam. De alarmbel gaat pas af als het zover is. En het zal onmogelijk zijn om ongelijk te hebben…
- Aftrekken in contact met uw babyLuister naar zijn bewegingen, maar zonder ongerust te worden als ze minder intens en minder frequent lijken. Aan het einde van de zwangerschap beweegt de baby minder en op een andere manier, omdat hij minder ruimte ter beschikking heeft.
- Gemaakt welzijn situatieswijd u aan de activiteiten die u het leukst vindt. Een warm bad, een wandeling, een duik. Of nogmaals, een goed boek lezen, naar muziek luisteren, breien… Je leidt jezelf af en houdt de angst uit je hoofd.
- Ga eens om met andere aanstaande moeders die dezelfde aandoening ervaren als jij: delen helpt je om je minder alleen te voelen en elimineert het idee dat je de enige bent die met een moeilijkheid wordt geconfronteerd.
- Het is voorstander van traagheid en kalmte. Rust zoveel mogelijk, om niet zonder kracht aan te komen als de bevalling echt begint.
- Omring jezelf met mensen die je een vredig gevoel geven, beschermd. Als een kind langer dan nodig moet wachten, lijkt de onrust iedereen te besmetten.
- Om jezelf te beschermen tegen de angst van familieleden en vrienden kan één keer echter voldoende zijn kleine leugen: “De gynaecoloog heeft de berekeningen opnieuw gemaakt en de bevallingsdatum een week naar voren geschoven…”. Of nogmaals, zo min mogelijk thuis te vinden, waarbij oproepen strategisch worden doorgeschakeld naar de voicemail. Waarbij u, om wanhopige zoekoproepen naar alle ziekenhuizen in de omgeving te voorkomen, een ad-hocbericht hebt opgenomen: “Alles is in orde. En ik ben aan het genieten. Voorlopig is er geen nieuws. Als er iets gebeurt, word jij als eerste op de hoogte gebracht!”.
De knuffel van de partner
In deze laatste fase van de zwangerschap komt de rol van de vader aan bod is kritisch. Hij heeft de taak om de moeder emotionele steun te bieden. Hij moet dicht bij haar zijn en weten hoe hij haar angst moet verwelkomen, zonder deze zo vaak, zij het onvrijwillig, terug te geven als veel mensen die dicht bij haar staan, uiteindelijk doen. A liefdevolle gebaar, een streling, een knuffel kan veel belangrijker zijn dan duizend woorden. Omdat een vrouw iemand nodig heeft die haar in bedwang weet te houden en naar haar kan luisteren.
Baby onder controle
Na de 40e week van de zwangerschap wordt het welzijn van de baby gecontroleerd met enkele tests. Preciezer:
- A gynaecologisch onderzoekom de toestand van de baarmoederhals te controleren en te begrijpen of de veranderingen die het begin van de bevalling aankondigen al aan de gang zijn.
- En’echografieom de hoeveelheid vruchtwater te beoordelen: als er sprake is van een sterke reabsorptie, kan dit een teken zijn dat de placenta minder werkt.
- En cardiotocografische tracering (of monitoring), om de hartslag van de baby en de aanwezigheid van baarmoedercontracties te controleren.
De frequentie van deze controles is gekoppeld aan de toestand van elke vrouw. Elk ziekenhuis volgt echter zijn eigen protocol: om deze reden is het belangrijk om bij de keuze van de locatie om te bevallen ook te vragen naar informatie over de manier waarop met post-term zwangerschappen wordt omgegaan. Als u van tevoren weet wat er van de controles wordt verwacht, op welke termijn deze zijn gepland en op welke wijze de bevalling kan worden geïnduceerd, kunt u paniek bij onverwachte onderzoeken voorkomen.
