Spenen: hoe u de eerste babyvoeding bereidt, van theorie tot praktijk

Week meer, week minder – mede gebaseerd op de neuromotorische ontwikkeling van het kind en de interesse die hij toont in eten – als de baby zes maanden oud wordt, is het tijd om hem zijn eerste maaltijden aan te bieden. “Een belangrijk moment, omdat we vandaag de dag weten hoe belangrijk voeding is voor de eerste 1000 dagen van het leven, vanaf de conceptie tot de tweede verjaardag, om de toekomstige gezondheid van het individu op te bouwen tot aan de volwassenheid.” Woord van Margherita Caroli, voedingsdeskundige voor kinderartsen, lid van de raad van bestuur van de European Childhood Obesity Group en coördinator van het document over spenen van de Italiaanse Vereniging voor Preventieve en Sociale Pediatrie (SIPPS). We vroegen haar om advies over de bereiding ervan geweldige vader aan het kind aanbieden.

Er zijn enkele algemene concepten die belangrijk zijn om in gedachten te houden voordat u zelfs maar naar het fornuis gaat om de eerste maaltijd van uw baby, behalve melk, te bereiden.

“Ten eerste – legt Caroli uit – dat je door goed voor de voeding van de eerste levensjaren te zorgen, een belangrijke taak vervult gezondheidsbevorderingwaardoor de ontwikkeling van aandoeningen zoals obesitas en diabetes wordt voorkomen.”

‘Ten tweede: dat het kind is geen kleine volwassene, dus hij heeft speciale aandacht nodig met betrekking tot wat er op zijn bord komt. Bijvoorbeeld heeft meer vet nodig dan een volwassene – 40-45% van de dagelijkse calorie-inname, in plaats van de 30% die wordt aanbevolen voor moeders en vaders – omdat ze vetten nodig hebben om de myelineschede op te bouwen die het zenuwstelsel moet omhullen.”

“Aan de andere kant heeft weinig eiwitten nodigomdat een teveel aan deze voedingsstoffen in de eerste twee levensjaren gepaard gaat met een verhoogd risico op het ontwikkelen van obesitas.”

Het wordt vaak en breed aanbevolen om 40-50 gram eiwitrijk voedsel (vlees, vis, peulvruchten, kaas) toe te voegen aan babyvoeding: “Maar dit zijn beslist overdreven hoeveelheden”, zegt Caroli.

“Om deze reden nodigen wij SIPPS-kinderartsen u uit om deze doses, die nutteloos en potentieel schadelijk zijn, te verlagen en de 10-15 gram niet te overschrijden”.

Het is nog steeds: geen zout en geen suiker in babyvoeding“omdat er geen reden is om ze daar te plaatsen en omdat ze het kind laten wennen aan een smaak die óf te zout óf te zoet is, waardoor zijn toekomstige voorkeuren in die zin worden beïnvloed. En we weten dat een teveel aan hyperzout of zoet voedsel bevordert de ontwikkeling van hypertensie of diabetes en obesitas”.

Er zijn echter geen beperkingen met betrekking tot de volgorde waarin voedsel wordt geïntroduceerd. “Tot een paar jaar geleden werd gedacht dat sommige voedingsmiddelen na een bepaalde leeftijd geïntroduceerd moesten worden, om de kans hierop te verkleinen voedselallergie. Aan de andere kant was er de mode van ‘alles meteen’, wederom om dezelfde reden. In plaats daarvan hebben wetenschappelijke gegevens nu ruimschoots aangetoond dat er geen reden is om de introductie van potentieel allergene voedingsmiddelen uit te stellen – of te anticiperen – en dat het daarom niet nodig is om rigide voedselpresentatieschema’s te volgen.”

Maar wees voorzichtig: dit betekent niet dat we de baby met zes maanden in één keer al het voedsel van de wereld moeten geven. Hij heeft zijn hele leven de tijd om nieuwe texturen en smaken te proeven: in het begin heeft hij een bepaalde hoeveelheid voedsel nodig. geleidelijk aan wennen aan de nieuwigheid. Ik raad aan om hetzelfde voer een paar dagen aan te bieden, voordat je ingrediënten gaat veranderen of toevoegen.”

De consistentie van de eerste babyvoeding

Let ook op consistenties. “Kinderen leren niet meteen kauwen, daarom kan het even duren. Het is dus beter om te beginnen met bouillon en semi-vloeibare consistentiesgemakkelijker voor hen om te beheren”. Geleidelijk aan zullen we dan overgaan naar meer solide consistenties, wat ertoe leidt dat ze het voedsel in kleine stukjes vóór de novi-maandende. “Vanaf het begin is een lekker stuk droog brood echter een goede training.

Maar let op: het moet echt brood zijn, en geen koekjes.”

De laatste algemene overwegingen gaan over de stemming, de gemoedstoestand waarmee je met de kinderen aan tafel zit. “We moeten ze met liefde laten eten, lachend, kletsend, uitleggend wat ze eten. En je moet ze de vrijheid geven om hun handen in het eten te steken (let op de temperatuur!), vies te worden en te experimenteren met het gebruik van bestek.” Zelfs als dat een grote chaos betekent voor de hele keuken!

Begin met de groentebouillon of de saus

Het uitgangspunt is altijd de klassieker groentebouillon. “Vergeleken met een paar jaar geleden is er echter geen enkele indicatie meer om je te beperken tot één of enkele groenten tegelijk: je kunt een groentebouillon zo rijk mogelijk maken, omdat hoe meer groenten er zijn, hoe meer minerale zouten, vitamines en antioxidanten ze leveren“Groen licht dus voor wortelen, prei, pompoen, courgettes, erwten, spinazie, selderij, sperziebonen enzovoort.

Als alternatief voor bouillon houdt niets ons tegen om een zeer “trage” groentesaus (bouillon), rijpe tomaten lang koken en – pas aan het einde van het koken – een flinke lepel extra vergine olijfolie toevoegen (maar zonder toevoeging van zout).

Hier is de plantaardige basis van de pap klaar, vermaal gewoon wat groenten in de bouillon zelf (of in de kurk), of haal het door een voedselmolen. Maar nee tegen het gebruik van een blender, die vezels vernietigt. “Het kind zal ons laten begrijpen welk soort voedsel hij verkiest: erg waterig of consistenter”.

Zodra de plantaardige basis klaar is, worden de granen toegevoegd, te beginnen met de granen met een meer vloeibare consistentie – griesmeel, rijst of maïscrème – en dan geleidelijk over te gaan naar de pasta. ‘Gemiddeld laten we zeggen ongeveer 20-30 gram poederdan zullen sommige kinderen misschien wat meer willen en andere wat minder.”

Het vetbestanddeel moet voornamelijk door de voeding worden gegevenextra vergine olijfolieen hier kunnen we volgens Caroli volop van genieten: “Geen theelepeltje, maar een lekker lepeltje bij de maaltijd is heerlijk voor kinderen”.

Er is geen haast met eiwitten

“Bij kinderen die borstvoeding krijgen, kunnen ze al na een week worden geïntroduceerd. Bij kinderen die kunstvoeding krijgen zelfs nog later. De eerste maanden zijn ze voldoende 10-15 gram vlees, vis, peulvruchten (rauw gewicht berekend) of kaas”. Voor kikkererwten en bonen (maar niet voor linzen) raadt Caroli aan om de schillen te verwijderen, die suikers bevatten die bij fermentatie darmgas kunnen vormen. “En ook een een half ei goed gekookt Het is heerlijk!”.

Als alternatief kan het worden voorgesteld een halve pot babyvoeding van vlees, vis of kaas. Wat betreft het bekende strooisel van Parmezaanse kaas of Parmezaanse kaas: je kunt het zo nu en dan toevoegen om een ​​extra bijdrage calcium te geven, maar zonder te overdrijven. “Zeker niet bij elke maaltijd en niet meer dan vijf gram” adviseert de voedingsdeskundige.

Eiwitten moeten zo laag gehouden worden tot de leeftijd van één jaar. “Aan de andere kant zal het kind vanaf een bepaald moment twee maaltijden krijgen, dus de hoeveelheid zal worden verdubbeld. En uiteraard kunnen de hoeveelheden van ander voedsel worden verhoogd: groenten, granen, olie, fruit”. Wat kazen betreft, is de enige uitzondering op de doses ricotta, die een lager eiwitgehalte heeft: in dit geval kan het zelfs rond de 40 gram zijn.

Voor het maken van één gerecht is het niet nodig om de eiwitcomponent aan de babyvoeding toe te voegen: vlees, vis, kaas en zelfs ei (kan ook meteen worden aangeboden) kunnen als tweede gang worden bereid, desgewenst vergezeld van andere groenten. Als? Ze hakken en fijnhakken.

“Er is geen harde indicatie van het tijdstip waarop de eerste maaltijd moet worden aangeboden.

Mijn advies is om het te doen als zowel mama als papa aanwezig zijnzodat beiden de vreugde – en ook een klein beetje van de moeite – kunnen delen om de baby aan het eten te krijgen.”

Wanneer moet u de tweede babyvoeding introduceren?

Voor kinderen die borstvoeding krijgen kan de tweede maaltijd na ongeveer een maand worden ingevoerd, terwijl voor kinderen die kunstmelk krijgen zelfs nog langer kan worden gewacht.

Natuurlijk zijn het niet langer de rigide indicaties uit het verleden, zelfs niet als het gaat om de opeenvolging van voedingsmiddelen, maar ze zijn nog steeds één absoluut een zeer georganiseerde en “punctuele” speenmethodeen sommigen zouden kunnen beweren dat het een soort medicalisering van dit moment vertegenwoordigt, vergeleken met meer ‘vrije’ trends zoals zelfontwenning.

“Maar ik geloof helemaal niet dat het medicalisering is”, antwoordt de deskundige. “Het is simpelweg profiteren van de nieuwe kennis die voortkomt uit wetenschappelijk onderzoek, om de constructie van een goede toekomstige gezondheid te bevorderen. En hoe dan ook de rigiditeit betreft vooral de hoeveelheden eiwitten en de afwezigheid van suiker en zout. Voor de rest kun je het kind gemakkelijk een zekere vrijheid laten. Hij mag zeker niet gedwongen worden zijn maaltijden op te eten, terwijl we, als we begrijpen dat hij nog steeds honger heeft, hem extra groenten en ontbijtgranen kunnen geven.”

Hoe eiwitrijk voedsel gedurende de week verdelen? Caroli antwoordt: “Drie keer het vlees, drie keer de vis, drie of vier keer de peulvruchten, een of twee keer het ei en een paar keer de kazen”. Bewerkt vlees (zoals rauwe of gekookte ham) moet zo laat mogelijk worden geïntroduceerd, omdat ze erg zout zijn en rijk aan verzadigde vetten. “In ieder geval niet vaker dan één keer per week en alleen in minimale hoeveelheden.”

Sommige kinderen hebben misschien tijd nodig om aan het nieuwe te wennen.

De suggestie van Margherita Caroli is om je geen zorgen te maken (laat staan ​​boos te worden!) en de kleine alle tijd te geven die hij nodig heeft, door regelmatig en herhaaldelijk hetzelfde voedsel te proeven, misschien op een andere manier bereid, zelfs een tiental keer achter elkaar.