Er is een specifieke groeifase waarin het kind begint aan te geven wat hij ziet en wat hij wil. Laten we alles over wijzen ontdekken
Wat is wijzen?
Nooit van gehoord wijzend? Het is het spontane gebaar vanwijs met uw vinger, typisch voor kinderen. Een actie die vaak wordt gebagatelliseerd, maar die in werkelijkheid een fundamentele fase van groei vertegenwoordigt.
Maar op welke leeftijd moet het kind beginnen? aanwijzen en waarom is wijzen zo belangrijk in de kleuterklas? Laten we alles over het onderwerp ontdekken.
Wanneer het kind begint te wijzen
Il wijzend speelt een cruciale rol bij de taalverwerving. Het kind wijst met zijn wijsvinger naar iets, met de bedoeling het aan een volwassene te laten zien of het zelfs te willen pakken. Het ontwikkelt zich meestal binnen de 2 levensjaren, en in bepaalde gevallen later (kinderen met autisme of gehoorverlies).
Het vertegenwoordigt een gebaar van nieuwsgierigheid, van verbazing van de kant van de kinderen of zelfs een verlangen om te wijzen met de bedoeling om te kiezen. Wijzen anticipeert meestal op of begeleidt spraak. Net als bij brabbelen is het een fundamentele fase waar de baby doorheen moet.
Wat communiceert het kind met wijzen?
Vooral de eerste paar keer kan het zijn dat de ouder het verzoek van het kind niet begrijpt door te ‘wijzen’. Wat kan de kleine betekenen door te wijzen? Laten we het zien.
De doelen van het aanwijzen van het kind zijn de volgende:
- het kind wil een voorwerp, of het nu de bal, de fopspeen, speelgoed of iets anders is. Door te wijzen wil het kind zeggen: ‘Ik wil het’.
- het kind merkt iets interessants op en wil er de aandacht op vestigen: een dier, een vliegtuig, de zee, enz. enz.
- het kind herkent iets dat hem bekend is: hij ziet zijn vader, zijn moeder, de gezinsauto, zijn eigen huis, enz.
Wanneer moet u zich zorgen maken als het kind dit niet aangeeft?
Zoals verwacht zou het wijzen zich altijd binnen de leeftijd van 2 jaar moeten ontwikkelen. Als dit niet gebeurt, is het belangrijk om dit aan een specialist te melden. Eerst naar de kinderarts, die de situatie zorgvuldig zal beoordelen en – indien nodig – een consult bij een neuropsychomotricus of logopedist zal aanbevelen om de redenen voor deze vertraging te begrijpen.
Tegelijkertijd blijft wijzen ook de enige vorm van communicatie voor het kind. Naarmate de maanden verstrijken, is het het beste om de situatie niet te onderschatten en de kinderarts om advies te vragen.
Bronnen: www.editorebambinogesu.it; www.therapiesforkids.com.au; www.gezondheidslijn.com
